مطالعه جدیدی در ژاپن، نشان‌دهنده شواهد ابتدایی بسیار محکمی است که در آغوش گرفتن می‌تواند در تشکیل سریع‌تر پیوند بین والدین و نوزادان نقش مهمی داشته باشد.
مطالعه جدیدی در ژاپن، نشان‌دهنده شواهد ابتدایی بسیار محکمی است که در آغوش گرفتن می‌تواند در تشکیل سریع‌تر پیوند بین والدین و نوزادان نقش مهمی داشته باشد.
برای این مطالعه، محققانِ دانشگاه توهو در توکیوی ژاپن، ضربان قلب نوزادان کمتر از یک سال را زیر نظر گرفتند و دریافتند که ضربان قلب کودکان تقریبا چهار ماهه، هنگامی که در آغوش پدر و مادر خود هستند در مقایسه با آغوش غریبه‌ها کاهش بیشتری پیدا کرده و به عبارتی بیشتر آرامش پیدا می‌کنند.
یافته‌های این مطالعه در مجله (iScience) به صورت رایگان، از Cell Press منتشر شده است.
یافته‌های این مطالعه در مجله دسترسی آزاد (iScience) ، از Cell Press منتشر شده‌است.
دکتر ساچین یوشیدا، نویسنده اول این گزارش، از دانشگاه توهو می‌گوید: " اکثر والدین، دوست دارند فرزندان خود را در آغوش بگیرند." "همچنین می‌دانیم که بچه‌ها نیز دوست دارند توسط والدین خود در آغوش گرفته شوند. اما آنچه ما را شگفت‌زده کرد، این است که اطلاعات کمی در مورد در آغوش گرفتن داریم."
پرسشی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت این بود که آیا آغوش، به خودی خود آرامش‌بخش است یا هرگونه افزایشی فشاری که در اثر در آغوش گرفتن اتفاق می‌افتد، می‌تواند آرام‌بخش باشد. برای شروع بررسی در این رابطه ، دکتر یوشیدا به همراه دکترهیروماسا فوناتو و دیگ همکارنشان، پاسخ‌های ضربان قلب نوزادان كمتر از یك سال را، در حین نگه داشته‌شدن، درآغوش گرفته شدن و محکم در آغوش گرفته‌شدن، بررسی کردند. آنها همچنین واکنش کودک هنگامی که یک زن غریبه او را درآغوش می‌گیرد را بررسی کردند.
یوشیدا می‌گوید: "نسبت ضربان قلب کودکان بیش از چهارماه، زمانیکه در آغوش والدین خود بودند در مقایسه با آغوش زن غریبه، افزایش چشمگیری پیدا می‌کند." " سرعت ضربان قلب والدین هم، با در آغوش گرفتن نوزادانشان، افزایش پیدا می‌کند. ما فهمیدیم که نوزادان و والدین با در آغوش گرفتنِ یکدیگر آرام می‌شوند."
این تیم تحقیقاتی همچنین گزارش می‌کند که هنگامی که والدین و نوزادان یکدیگر را در آغوش می‌گیرند، فاصله R-R (RRI) در نوار قلب آنها افزایش پیدا می‌کند. فاصله R-R ، زمان بین یک شکل موج خاص است که فعالیت الکتریکی قلب را اندازه‌گیری می‌کند. افزایش این زمان نشان‌دهنده کاهش ضربان قلب است.
بر اساس این مطالعه، نوزادان کمتر از چهار ماه در هنگام آغوش، همین افزایش ( RRI) را نشان ندادند. اما ضربان قلب همان نوزاد یکی دو ماهه، هنگامی که والدینش در حین نگه داشتنش فشار کمی بر پشتش وارد می‌کنند، کاهش پیدا می‌کند که این موضوع نشان می‌دهد که آنها مانند نوزادان بزرگتر، تفاوت نگه داشته‌شدن و در آغوش بودن را متوجه نمی‌شوند.
تیم تحقیقاتی می‌گوید که آنها انتظار داشتند آغوش، منجر به تغییراتی آشکار در رفتار کودک شود، برای مثال نوزاد بی‌قرار را آرام کند. اما آنچه باعث شگفتی شد، این بود که اثرات آرام‌بخش آغوش، فقط در نوزادانی که بی‌قرار نبودند و گریه نمی‌کردند قابل تشخیص بود.
فوناتو می‌گوید: "با توجه به این ویژگی نامحسوس، ما فکر می‌کنیم داده‌های تجربی، که اثربخشی آغوش والد-نوزاد را نشان می‌دهد با وجود شواهد دوره‌ای در کودک، تا مدت‌ها قطعه گمشده این پازل بوده‌است."
یوشیدا می‌گوید: "کودک دوست دارد در آغوش گرفته شود، علی‌الخصوص توسط والدینش." او اضافه می‌کند: "گرچه نوزادان نمی‌توانند صحبت كنند، ولی پس از چهار ماهگی، والدینِ خود را از طریق روش‌های مختلف تربیتی، از جمله بغل گرفتن، تشخیص می‌دهند. ما امیدواریم که با دانستن احساس کودک در حالی که در آغوش گرفته می‌شود، از میزان فشار جسمی و روانی مراقبت از کودکی که شروع به صحبت نکرده است کم کند."
منبع: Cell Press
لینک خبر:
https://psychcentral.com/news/2020/04/08/j