مطالعه جدیدی نشان می‌دهد که بچه‌های خیلی کم سن‌و‌سال، حتی نوزادان نیز از تفاوت های نژادی آگاهی دارند، اما خیلی از بزرگسالان معتقدند که کودکان باید تقریبا پنج ساله باشند تا بتوان در مورد تفاوت نژادی با آن ها حرف زد.
یافته‌های این پژوهش به صورت آنلاین در مجله روانشناسی تجربی، عمومی منتشر شده است.

دکتر جسیکا سالیوان دانشیار روانشناسی در کالج اسکید‌مور می‌گوید: تاخیر در صحبت کردن در مورد چنین موضوع مهمی با کودکان تغییر سوء ‌برداشت‌های کودکان و یا عقاید نژادی آنها را بسیار دشوار می‌کند.

او می‌گوید: "بچه‌ها در سنین بسیار پایین هم قادرند درباره انواع موضوعات پیچیده بیاندیشند، حتی اگر بزرگترها درباره نژاد با بچه ها حرف نزنند، آنها خودشان برای داشتنِ درک درستی از دنیای خود تلاش می‌کنند و عقاید خاص خودشان را به وجود می‌آورند، که ممکن است نادرست یا مضر باشد."

در یک مطالعه آنلاین که در سطح ملی انجام شد از بیش از ۶۰۰ شرکت کننده پرسیده شد که کمترین سنی را که با بچه‌ها در مورد نژاد صحبت می‌کنند، مشخص کنند، همچنین از آنها خواسته شد تا به این سئوال پاسخ دهند که به نظر آن‌ها چه زمانی بچه‌ها رفتار‌ها و توانایی‌های شناختی مربوط به نژاد و دیگر عوامل اجتماعی را می آموزند. بیش از نیمی از شرکت‌کنندگان را والدین تشکیل می‌دادند و ۴۰ درصد از آن‌ها رنگین‌پوست بودند.

پاسخ‌دهندگان اعتقاد داشتند که بهتر است تا تقریبا اوایل 5 سالگی علی‌رغم آگاهی بچه‌ها در سنین پایین‌تر، در این رابطه با آن‌ها صحبت نکنند. در صورت زندگی در محیطی همگن از نظر نژادی، مطالعات قبلی نشان داده است که نوزادان ۳ ماهه ترجیح بیشتری برای نگاه کردن به صورت هم‌نژادان خود دارند؛ کودکان ۹ ماهه از نژاد برای طبقه‌بندی صورت‌ها استفاده می‌کنند؛ و کودکان ۳ ساله در ایالات متحده بعضی گروههای نژادی را با ویژگی‌های منفی در نظر می‌گیرند. در سن ۴ سالگی کودکان آمریکایی، سفید‌پوست‌ها با ثروت و مقام بالاتر مرتبط دانسته و تمایزات مبنی بر ‌نژاد از قبل از شروع دبستان کاملا در بین آنها رواج پیدا کرده است.

شرکت‌کنندگانی که فکر می‌کردند توانایی کودکان در پردازش نژاد در سنین بالاتری پرورش پیدا می‌کند اعتقاد داشتند در سنین بالاتری هم باید در مورد این موضوع با آنها گفتگو کرد. نکته بسیار جالب در این پژوهش این بود که نژاد شرکت کنندگان هیچ تاثیری در سنی که آنها تمایل داشتند تا با کودکان در مورد نژاد صحبت کنند نداشت. وضعیت والدینی شرکت کنندگان، جنسیت، سطح تحصیلات یا تجربه با کودکان هم هیچ تاثیری بر یافته‌ها نداشت‌.

در دومین آزمایش، محققین دریافتند با آموزش در مورد توانایی‌های رشدی کودکان در مورد نژاد، شرکت‌کنندگان گفتند که؛ بزرگسالان باید از ۴ سالگی در مورد این موضوع با بچه‌ها صحبت کنند. پاسخ شرکت‌کنندگان با توجه به مداخله صورت گرفته با آزمایش قبلی تقریبا یکسال تفاوت داشت.

ویلتون دانشیار روانشناسی در دانشگاه اسکیدمور دستیار این پژوهش بیان می‌کند؛ بسیاری از والدین سفید پوست اغلب از استراتژی‌هایی با نیت خوب اما ناکارآمد استفاده می‌کنند که همه این استراتژی‌ها واقعیت‌های نژاد‌پرستی را در آمریکا نادیده می‌گیرند.

بعضی از این رویکردهای آسیب‌رسان عبارتند از: راهبرد به دور از تعصب ( یعنی اینکه؛" به بچه‌ها بگوییم که رنگ پوست مهم نیست" یا " ما از درون همه یکی هستیم.") یا امتناع از بحث در مورد آن( مثلا؛ صحبت در مورد آن مودبانه نیست.") است.

این مطالعه پاسخ دقیقی به زمان و چگونگی صحبت بزرگسالان با کودکان در مورد نژاد نمی‌دهد، اما ویلتون می‌گوید که این گفتگو می‌تواند در سنین پایین انجام شود.

دکتر سالیوان گفت: " اگر‌چه صحبت در این رابطه بسیار سخت است، ولی صحبت در مورد آن با کودکان از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا از بین‌بردن تعصب نژادی زمانی‌که در شخص ریشه دوانده و قوت بگیرد کار دشواری است."

"کودکان نوپا نمی‌توانند حساب کنند، ولی این بدان معنا نیست که ما به آنها شمردن یاد ندهیم. شما می‌توانید با یک کودک نوپا در مورد نژاد به شکلی صحبت کنید که برای آنها تا حدی معنی‌دار باشد."

دکتر ویلتون اضافه می‌کند: به خصوص برای والدین سفید پوست لازم است تا به راحتی در مورد نژاد با کودکان خود صحبت کنند و گرنه با بزگتر شدن بچه‌ها این مسئله مشکل ساز تر می‌شود.

" اگر آنقدر صبر کنیم تا کودک به اندازه کافی بزرگ شود که شروع به پرسیدن سوالات دشواری در مورد تاریخچه خشونت نژادی کنند، اگر در اوایل زندگی آنها هیچ بحث معنا‌داری در مورد نژاد صورت نگرفته باشد، صحبت درباره آن بسیار دشوارتر خواهد بود." 

لینک خبر:
https://psychcentral.com/news/2020/08/30/kids-notice-racial-differences-long-before-adults-want-to-talk-about-it/159178.html