در این کتاب سی و یک قصه با سی و یک مضمون از فرهنگ ها و اقلیم های جغرافیایی مختلف آمده است.

انسان‌های با ذهنیت رشد توانایی‌ها، استعداد‌ها و هوش را به عنوان چیزی یاد‌گرفتنی و بهبود یافتنی به واسطه تلاشهایی که خودشان می‌کنند، می‌بینند. بر‌عکس کسی که ذهنیت ایستا دارد همین خصوصیت‌ها را به عنوان مواردی غیر‌قابل تغییر و حک شده در سرنوشت فرد تلقی می‌کنند.

آسیب‌های دوران کودکی، آسیب‌هایی واقعی هستند و شکل‌گیری مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهند و همین شیوه شکل گرفتن در بدن و مغزمان باقی می‌‌ماند. هیچ وقت نمی‌توانیم از سوء استفاده‌های دوران کودکی چشم‌پوشی کنیم یا آنها را فراموش کنیم؛ بلکه فقط یاد می‌گیریم تا از درون اجازه دهیم این اتفاق‌ها عبور کنند، تا بتوانیم روی خودمان تمرکز کنیم. کودک‌هایی که با والدین خودشیفته بزرگ می‌شوند، یاد می‌گیرند خودشان را بابت همه‌چیز سرزنش کنند.