پرسشگری موثر، بازپرسی و راستی‌آزمایی مراجع نیست بلکه نوعی بررسی محترمانه، لطیف، ظریف و کنجکاوانه باورها و تجربه‌هایی است که مراجع نقل و گزارش می‌کند. پرسشگری سقراطی دیالوگی است برای آزمون کردن پیامدهای افکار، مدرک و شواهد برای درستی و صحت و اعتبار آنها و شیوه های بدیل نگریستن به چیز ها،وقایع و شرایط است. در پرسشگری سقراطی«به ویژه در شناخت درمانی» ما برای مراجع حرف نمی‌زنیم بلکه چشم اندازهای گوناگون را با او به اشتراک می‌گذاریم و چگونگی فکر کردن فرد درباره چیزها را مورد آزمون و ارزیابی قرار می‌دهیم فهمیدن معنای چیزهایی که به نظر بی معنا می‌رسند. پرسشگری سقراطی به فرد یاد می‌دهد که چگونه (فکر) کند یک درمان خوب چنین می‌کند. توانمند ساز است از طریق آموزش به مراجع که چگونه فکر کند چگونه تحمل کند و چگونه از زوایا و چشم اندازهای دیگری نیز به موضوع نگاه کند. هدف پرسشگری سقراطی در شناخت درمانی؛ فکر کردن درباره فکر کردن، تأمل و خویشتن نگری درباره احساسات، در عقب ایستادن و آزمون کردن که چرا افکار من به سوی آن احساس و عمل، واکنش یا خود تخریب گری هدایت/رهنمون کرد می‌توانیم این فرایند را بینش و بصیرت بنامیم. در واقع روش سقراط ابزاری است برای درگیر ساختن «بینش» توسعه‌ی آن و به کارگیری آن برای ساختن واقعیت ها و فرصت های جدید. بهترین راه برای ایجاد آمادگی در فهم و انجام روش سقراط مطالعه جمهوری افلاطون است و بهترین پیش زمینه برای فهمیدن الیس مطالعه آثار اپیکتتوس است. در حقیقت روش سقراطی در زبان لاتین مترادف با واژه «تعلیم» است، تعلیمی که به رهایی رهنمون می‌شود هدف این است که رنج را به خارج از عادات فکری و رفتاری رنج زا رهبری کند. هدف روشن سازی چیزهایی است که اتوماتیک/خودکار و اغلب خود تخریب گر است و روشن سازی این نکته است که شیوه های فکر کردن، عمل کردن و احساس کردن متفاوتی وجود دارد. همانند مفهوم انعطاف پذیری در اکت این کتاب نیاز به انعطاف پذیری در هر دو نفره «درمانگر و مراجع» را نشان می دهد. با کمک کردن به مراجع که به شیوه جدید فکر کند و با نشان دادن اینکه با زیر سوال بردن ایده‌های خود می‌توان به ابزارهای جدید دست یافت.
چگونه یک درمانگر در پرسشگری سقراطی ماهر می‌شود.