پرسشنامه طرحواره یانگ شامل دو فرم بلند و کوتاه می‌باشد که فرم بلند آن ۲۰۵ گویه و فرم کوتاه ۷۵ گویه دارد که توسط جفری یانگ (۱۹۹۸) بر مبنای مشاهدات بالینی برای شناسایی پانزده طرحواره ناسازگار اولیه طراحی شده است که به صورت خودگزارش‌دهی است (یانگ، ۱۹۹۴). این روان بنه‌ها عبارتند از: محرومیت عاطفی، رهاشدگی/طرد، بی‌اعتمادی/بدرفتاری، ایثار، انزوای اجتماعی/بیگانگی، نقص/شرم، شکست، وابستگی/بی‌کفایتی، آسیب‌پذیری در برابر ضرر و بیماری، گرفتاری/خود تحول نیافته، اطاعت از خودگذشتگی، بازداری هیجانی، معیارهای سرسختانه، استحقاق، نقص خویشتن‌داری/خودانضباطی ناکافی.
نتایج تحلیل عاملی این پرسشنامه از سیزده طرحواره (اشمیت، جوینر، یانگ و تلچ، ۱۹۹۵) و پانزده طرحواره (لی، تیلور و دان، ۱۹۹۹) و شانزده طرحواره مطرح شده، حمایت کردند. نسخة کوتاه این پرسشنامه بر پایة یافته‌های اشمیت جوینر، یانگ و تلچ (۱۹۹۵) است، شامل ۷۵ گویه و پانزده طرحواره ناسازگار اولیه است (یانگ، ۱۹۹۸، به نقل از صدوقی و همکاران، ۱۳۷۸). اولین پژوهش جامع دربارة ویژگی‌های روان سنجی پرسشنامه یانگ توسط اشمیت و همکاران (۱۹۹۵) انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد که ضریب آلفا برای هر طرحواره از ۸۳/۰ (طرحواره گرفتار / خود تحول نیافته) تا ۹۶/۰ (نقص / شرم) به دست آمد و ضریب بازآزمون در جمعیت غیربالینی بین ۵/۰ تا ۸۲/۰ بود. همچنین، این پرسشنامه با مقیاس‌های پریشانی روان‌شناختی، احساس ارزشمندی، آسیب‌پذیری شناختی به افسردگی و علامت‌شناسی اختلالات شخصیت روایی همگرا و افتراقی خوبی نشان داد و این پژوهشگران با استفاده از نمونه‌های بالینی به بررسی اعتبار این آزمون پرداختند. نمونه‌ها مجموعه‌ای از عوامل اولیه را نشان می‌دادند که با روان‌بنه‌هایی که یانگ بر اساس کارهای بالینی به صورت سلسله مراتبی تدوین کرده بود، همخوانی داشت ( لطفی، ۱۳۸۵). مطالعه‌ای توسط لی، تیلور و دان (۱۹۹۹) با یک نمونه بالینی در استرالیا انجام شده است. تحلیل عاملی این پژوهش ۱۶ عامل را به دست آورد که ۱۵ عامل آن همان روان‌بنه‌های مطرح شده یانگ بود و تنها زیر مقیاس «عدم مطلوبیت اجتماعی» به دست نیامد.
آهی (۱۳۸۴) به بررسی روایی و اعتبار فرم کوتاه پرسشنامه پرداخته است. این پرسشنامه روی ۳۸۷ دانشجو دانشگاه‌های تهران انجام شده است که ۲۵۲ نفر زن و ۱۳۵ مرد بودند و به روش تصادفی چند مرحله‌ای از دانشگاه‌های علامه طباطبایی، شهید بهشتی، تهران، تربیت مدرس و دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات انتخاب شده بودند. همسانی درونی این پرسشنامه در زنان ۹۷/۰ و در مردان ۹۸/۰ بود. در پژوهش او ۱۲ عامل به دست آمد که به صورت محرومیت هیجانی، اطاعت / خودانضباطی ناکافی، آسیب‌پذیری نسبت به صدمه، معیارهای سرسختانه، خود تحول نایافته / گرفتار، بی‌اعتمادی / بدرفتاری، بازداری هیجانی، رهاشدگی، از خود گذشتگی، استحقاق نام‌گذاری شدند. این ۱۲ عامل در مجموع ۷۵/۵۵ درصد واریانس کل را تبیین کردند و ضریب بازآزمایی به ترتیب برای ۱۲ عامل عبارتند از: ۸۳/۰، ۸/۰، ۷۸/۰، ۷۶/۰، ۸۵/۰، ۷۷/۰، ۶۵/۰، ۶۹/۰، ۷۸/۰، ۶۹/۰، ۷۰/۰ در پژوهش لطفی (۱۳۸۵) پایایی هر یک از زیر مقیاس‌ها به این صورت بود: محرومیت هیجانی (۸۶/۰)، رهاشدگی (۷۸/۰)، بی‌اعتمادی / بدرفتاری (۸۳/۰)، ایثار (۸۲/۰)، انزوای اجتماعی / بیگانگی (۸۷/۰)، نقص / شرم (۸۳/۰)، استحقاق، وابستگی / بی‌کفایتی (۸۶/۰)، شکست (۹/۰)، گرفتار / خودتحول نیافته (۷۹/۰)، اطاعت (۸۳/۰). در پژوهش ذوالفقاری، فاتحی‌زاده و عابدی (۱۳۸۷) روایی هم‌زمان پرسشنامه بررسی شد که ضریب همبستگی آن با آزمون تعارض زناشویی براتی و ثنایی (۱۳۷۹) ۵۱/۰ = r که در سطح ۰۱/۰P< معنادار بود. در نهایت ضریب همسانی درونی پرسشنامه از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، برای کل پرسشنامه برابر ۹۴/۰ و برای پنج حوزه آن به این شرح به دست آمد، طرد و بریدگی ۹۱/۰، خودگردانی و عملکرد مختل ۹۰/۰، محدودیت‌های مختلف ۷۳/۰، جهت‌مندی ۶۷/۰ و گوش به زنگی بیش از حد و بازداری ۷۸/۰. یوسف‌نژاد شیروانی و پیوسته‌گر (۱۳۹۰) در پژوهش خود ضرایب آلفای کرونباخ زیر را برای فرم ۷۵ گویه‌ای به دست آوردند: محرومیت هیجانی ۸۰/۰، رهاشدگی/طرد ۸۷/۰، بی‌اعتمادی / بدرفتاری ۷۷/۰، ایثار، انزوای اجتماعی / بیگانگی ۷۰/۰، نقص / شرم ۸۳/۰، شکست ۸۴/۰، وابستگی / بی‌کفایتی ۸۰/۰، آسیب‌پذیری در برابر ضرر و بیماری ۷۳/۰، گرفتاری / در دام افتادگی ۷۱/۰، اطاعت ۷۰/۰، از خودگذشتگی ۷۱/۰، بازداری هیجانی ۷۹/۰، معیارهای سرسختانه ۷۸/۰، استحقاق ۶۶/۰، نقص خویشتن داری / خودانضباطی ناکافی ۷۱/۰ و کل پرسشنامه ۹/۰. میزان آلفای کرونباخ در پژوهش بابایی، خداپناهی و صالح صدق‌پور (۱۳۸۶) ۸۳/۰ به دست آمد.