اختلال هراس اجتماعی که در زبان فارسی به اختلال اضطراب اجتماعی یا اضطراب جمع نیز ترجمه شده است یکی از اختلالات اضطرابی محسوب می‌شود. این اختلال یکی از ناتوان کننده ترین اختلالات روانشناختی است که سبب مختل شدن شدید کارکرد اجتماعی فرد مبتلا می‌شود. در این اختلال قرار گرفتن فرد در موقعیت‌های اجتماعی سبب بروز علایم اضطراب از جمله تعریق، تپش قلب، گر گرفتگی، لرزش، خشکی حلق و دهان و .. می‌گردد. پرسشنامه‌های بسیاری برای سنجش هراس اجتماعی تدوین شده‌اند که یکی از معروف‌ترین آن‌‌ها پرسشنامه هراس اجتماعی کانور (SPI) است.
پرسشنامه هراس اجتماعی در سال ۲۰۰۰ توسط کانور و همکارانش به منظور ارزیابی اضطراب اجتماعی طراحی شد. پرسشنامه مذکور سه حیطه بالینی هراس اجتماعی یعنی ترس، اجتناب و علایم فیزیولوژیکی این اختلال را می‌سنجد. از مزیت‌های این پرسشنامه کوتاه بودن و سادگی نمره‌گذاری آن است که سبب می‌شود بتوان از آن به سهولت و بر روی جمعیت‌های بزرگ همانند دانشجویان استفاده کرد. یکی از موارد استفاده این پرسشنامه آزمودن پاسخ به درمان در مبتلایان به اختلال اضطراب اجتماعی است.
این پرسشنامه از اعتبار و روایی بالایی برخوردار است. اعتبار آن با روش باز آزمایی در گروههایی با تشخیص اختلال هراس اجتماعی برابر با ۰/۷۸ تا ۰/۸۹ بوده و ضریب همسانی درونی آن (آلفای کرونباخ) در یک گروه بهنجار ۰/۹۴ گزارش شده است. همچنین برای مقیاس های فرعی ترس ۰/۸۹، اجتناب ۰/۹۱ و ناراحتی فیزیولوژیکی ۰/۸۰ گزارش شده است. روایی سـازه در مقایسـه نتایج این آزمـون در دو گـروه از آزمـودنیهـای بـا تشـخیص اختلال هراس اجتماعی و آزمـودنیهـای گـروه افـراد بهنجـار بدون تشخیص روانپزشکی بررسی شد که تفاوت معناداری بـا هم نشان دادند که این خود حاکی از اعتبار بالای آن است(سلاجقه و بخشانی، ۱۳۹۳).