پرسشنامه سازگاری زناشویی گراهام بی اسپنیر توسط اسپنیر در سال ۱۹۷۶ به منظور سنجش سازگاری بین زن و شوهرها و یا هر دو نفری که با هم زندگی می‌کنند تنظیم شده است و شامل ۳۲ سؤال است که برای ارزیابی و سنجش میزان سازگاری و کیفیت رابطه زناشویی به کار می‌رود. این مقیاس ۴ بعد رابطه را می‌سنجد: رضایت دو نفری، همبستگی دو نفری، توافق دو نفری و ابراز محبت (نظری، محمدخانی و دولت‌شاهی، ۱۳۹۰).
تحلیل عاملی نشان می‌دهد که این مقیاس چهار بعد را می‌سنجد که عبارتند از: رضایت زناشویی، همبستگی زناشویی، توافق زناشویی و ابراز محبت. تحلیل عاملی نشان می‌دهد این مقیاس چهار بعد را می‌سنجد. این چهار بعد عبارتند از: رضایت زوجی، همبستگی زوجی، توافق زوجی، ابراز محبت. کل مقیاس آلفای کرونباخ ۹۴/۰ دارد و از همسانی درونی خوبی برخوردار است. همسانی درونی زیر مقیاس‌ها بین خوب تا عالی است (رضایت زوجی ۹۴/۰، همبستگی زوجی ۸۴/۰، توافق زوجی، ۹۰/۰، ابراز محبت ۷۳/۰). در پژوهش اسپینر (۱۹۷۶) این مقیاس از روایی بالایی برخوردار بوده است. ملازاده (۱۳۸۱) اعتبار کل مقیاس را با روش بازآزمایی ۸۶/۰ و با روش آلفای کرونباخ ۸۹/۰ برآورد کرده است و میزان روایی هم‌زمان آن با پرسشنامه سازگاری زناشویی لاک والاس برابر ۹۰/۰ گزارش کرد.