در ابتدا به طور کلی یک نمای بزرگ از مسئولیت پذیری را برای شما توضیح میدیم و بعد در مورد مسئولیت پذیری در فرزندان و دعوت فرزندان به مسئولیت پذیری و سپس مسئولیت پذیری در زندگی شخصی در بزرگسالی و در نهایت مسئولیت پذیری در روابط دو عضوی یا روابط زناشویی برای شما صحبت خواهیم کرد. 

مهمترین نکته در مورد مسئولیت پذیری این است که انسان ذاتا مسئولیت پذیر نیست. انسان به طور ژنتیک یک ژن خودخواه دارد که از صبح تا شام به دنبال ارضای نیازهای خودش است. مسئولیت پذیری با بلوغ جسمی، بلوغ جنسی،  بزرگ شدن فرد به وجود نمی آید.

مسئولیت پذیری مثل دوچرخه سواری است، اگر به کسی فرصت بدهیم که دوچرخه سواری رو تمرین بکنه، گاهی اوقات زمین بخوره و کسی راهنماییش بکنه، میتونه دوچرخه سواری رو یاد بگیره. وگرنه یک فرد باهوش سالم و تندرست و با داشتن تمامی امکانات اگر دست به تمرین دوچرخه سواری نزند، هرگز دوچرخه سواری را نخواهد آموخت.

مسئولیت پذیری هم همینطوره یعنی ما نمی توانیم انتظار داشته باشیم بدون اینکه به انسان ها آموزش بدهیم و بعد اونها رو با پیامدهای طبیعی و پیامدهای منطقی رفتارشون روبرو نکنیم، نمی‌توانند مسئولیت پذیری رو یاد بگیرند. در این درسنامه و درسنامه های بعدی به طور کامل به این موضوعات خواهیم پرداخت…