مقدمه:
کاهش شادکامی و حس ناخشنودی ازمسائل مهمی است که درمیان نوجوانان بد سرپرست شایع تر و برکیفیت زندگی آنان مؤثراست. پژوهش حاضر به بررسی تأثیر واقعیت درمانی گروهی که رویکردی برای پایش و کنترل رفتار، پذیرش مسئولیت و انجام انتخاب های مناسب است، برافزایش شادکامی و بهبود کیفیت زندگی نوجوانان بد سرپرست پرداخته است. 

روش کار:
 دراین مطالعه مداخله ای 40 نفر از جمعیت نوجوانان پسر بدسرپرست تحت پوشش بهزیستی مشـهد درسـال 1390 باروش نمونه گیری مبتنی برهدف وارد مطالعه شدند و به روش تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل قرارگرفتند. به نوجوانان در گروه مداخله 12جلسه آموزش گروهی واقعیت درمانی، ارائه شد. دوگروه قبل و پس از زمان مداخله به پرسشنامه های شادکامی آکسفورد و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های کای اسکوار و تی تحلیل شد. 

نتایج:
 سطح تحصیلات، میانگین سن و میانگین نمره آزمون ها قبل از مداخله در دوگروه تفاوت معنادارنداشـت(P<0/05). پس از مداخله تفاوت معناداری در میانگین نمره آزمون کیفیت زندگی و میانگین نمره آزمون شادکامی در گروه مداخله و کنترل مشاهده شد (به ترتیب 84/1 در برابر 63/3 و 35/1 در برابر 19/8، P<0/05).

نتیجه گیری:
 واقعیت درمانی گروهی در بهبود کیفیت زندگی، افزایش شادکامی و رضایت از زندگی نوجوانان بـدسرپرست مؤثرمی باشد. محیط محترمانه، ابراز احساسات و درك همدلانه در گروه درمانی در افزایش شادکامی و بهبود کیفیت زندگی اثرگذاراست.