هدف پژوهش حاضر،  بررسی مقایسه ای تأثیر مشاوره گروهی با دو رویکرد واقعیت درمانی و روانشناسی مثبت نگری برافزایش سخت رویی مادران (دارای فرزند نابینا) شهرتهران است. روش پژوهش از نوع شبه تجربی بر اساس طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است.

جامعه آماری شامل کلیه مادران (دارای فرزند نابینا) شهرتهران که فرزندانشان درمدارس نابینایان مشغول به تحصیل بودند و پس از ارزیابی 45 نفر که دراین آزمون ها نمرات پایین تری داشتند، انتخاب و به طور تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه آموزش گروهی مثبت نگری و واقعیت درمانی دریافت کردند.

آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل در 2مرحله، پیش آزمون و پس آزمون از طریق (پرسش نامه سخت رویی) موردارزیابی قرارگرفتند. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.

یافته های پژوهش نشان داد که مشاوره گروهی با دو رویکرد واقعیت درمانی و مثبت نگری برافزایش سخت رویی مادران (دارای فرزند نابینا) تأثیر داشته است. همچنین بین این دو روش تفاوت معناداری وجود نداشت.