مقدمه:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مفاهیم واقعیت درمانی برتعارضات والد-فرزندی و خودکارآمدی نوجوانان پسر شهرایلام صورت گرفته است.

مواد و روش ها:
این پژوهش به روش آزمایشی و به صورت پیش و پس آزمون با گروه گواه و گمارش تصادفی انجام گرفت. جامعه آماری این مطالعه شامل نوجوانان پسر شهرایلام در سال1393 بودند، که از بین آن  ها تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری تصادفی در دوگروه مداخله و کنترل گمارش شدند. برای سنجش متغیروابسته نیز از پرسشنامه تعارض والد-فرزندی و خودکارآمدی استفاده شد.

یافته های پژوهش:
نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که در پس آزمون، نمرات تعارض والد-فرزندی در آزمودنی های گروه آزمایش نسبت به آزمودنی های گواه، کاهش معناداری داشته است. همچنین نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که در پس آزمون، نمرات خودکارآمدی آزمودنی های گروه آزمایش نسبت به آزمودنی های گروه گواه، افزایش معناداری داشته است.

بحث و نتیجه گیری:
باتوجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که برنامه آموزش مفاهیم واقعیت درمانی موجب کاهش تعارضات والد-فرزندی و افزایش خودکارآمدی نوجوان پسر شده است و بنابراین پیشنهاد می شود که به این برنامه درجهت کاهش تعارضات والد-فرزندی و افزایش خودکارآمدی در سطوح آموزشی، روانی و تربیتی درکنار دیگر برنامه ها مورد استفاده قرار می گیرد.