معمولاً، همه کودکان به بیماری های مختلفی در طول دوره نوزادی و کودکی خود دچارمی شوند. ولی برخی بیماری ها نظیر سرطان شرایطی را تحمیل می کند که زندگی روزمره و خانواده این کودکان را مختل می سازد. از آنجایی که تاب آوری، توانایی فعالانه عمل کردن و مؤثربودن به جای واکنشی عمل کردن و منفعل بودن در پاسخ به موقعیت های استرس آمیز است، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر تاب آوری مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان بود.

بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل، 20مادر داوطلب دارای فرزند مبتلا به سرطان بستری در بخش خون و آنکولوژی به صورت در دسترس در دوگروه آزمایش و کنترل(هر گروه شامل10نفر)، کاربندی شدند.

گروه آزمایش، به مدت 10جلسه 45 دقیقه ای به صورت انفرادی تحت مداخله مبتنی بر واقعیت درمانی قرارگرفتند ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد.

آزمودنی ها قبل و بعداز مداخله، ازنظر تاب آوری مورد آزمون قرارگرفتند و نتایج تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که تأثیر واقعیت درمانی بر تاب آوری مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان معنادار است. به نظر می رسد آموزش های واقعیت درمانی بر تاب آوری مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان مؤثراست.