هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر ارتقا کیفیت زندگی و شادکامی در زنان مبتلا به آرتریت (طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل) است.

از میان زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به مرکز رماتیسم ایران و مراکز درمانی شهرتهران ٨٠ نفر که شرایط ورود به پژوهش را دارا بودند به صورت دردسترس انتخاب شدند. بعد از گرفتن پیش آزمون، ٤٠ نمونه ریزش نموده و ٤٠ نمونه باقیمانده به صورت تصادفی در دوگروه ٢٠ نفری (گروه کنترل و گروه آزمایش) قرار داده شدند.

برای سنجش کیفیت زندگی از پرسشنامه کیفیت زندگی ٣٦ سؤالی (SF-36 و برای سنجش شادکامی از پرسشنامه شادکامی آکسفورد به صورت (پیش تست-پس تست -پیگیری) استفاده شد. سپس یک ماه پس از انجام پس آزمون به منظور پیگیری اثربخشی، آزمون ها مجدد از گروه آزمایش گرفته شد. تحلیل کوواریانس چندمتغیری انجام یافته روی داده ها نشان داد: الف) واقعیت درمانی در افزایش کیفیت زندگی زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید اثربخش بوده است. ب) واقعیت درمانی بر افزایش شادکامی زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید اثربخش بود.

این مداخله ها با جایگزین کردن الگوهای سازگاری رفتاری و شناختی در فرد، به وی امکان می دهد که از خزانه رفتاری گسترده تر و مناسب تر در مواجهه با موقعیت برخوردار باشد و در واکنش به مسائل با برنامه ریزی و آینده نگری عمل کند.

با توجه به سودمندی واقعیت درمانی در این حوزه ها این رویکرد در حوزه بیماری خودایمن آرتریت روماتوئید اثر بخشی خود را به اثبات رساند و بنابراین می توان آن را به مجموعه درمان های دردسترس دارای پشتوانه علمی و پژوهشی در زمینه بهبود ابعاد مختلف کیفیت زندگی و شادکامی در بیماران مبتلا به بیماری خودایمن به ویژه آرتریت روماتوئید درنظرگرفت.