مقیاس درجه بندی هامیلتون شامل14 مورد بوده و هر مورد در ارتباط با علائم خاص اضطراب است. در این آزمون که توسط درمانگر نمره گذاری می شود ، هر مورد 5 رتبه داشته که بر حسب شدت علائم از صفر تا 4 نمره می‌گیرد. این مقیاس توسط یک فرد مصاحبه گر ، درجه‌بندی می شود. همیلتون اطلاعات لازم برای تکمیل این پر سشنامه را از طریق مصاحبه، تاریخچه، وابستگان، و مشاهده به‌دست می‌آورد. این مقیاس طیف و سیعی از علائم را در بر می‌گیرد که معمولا به عنوان علائم یک حالت اضطرابی تشخیص داده می‌شوند. این علائم عبارتند از: خلق مضطرب، تنش، ترس، بی‌خوابی، اشکال در تمرکز، خلق افسرده، تنش عضلانی، وضع جسمانی عمومی، علائم قلبی– عروقی،علائم تنفسی‌، علائم معده ای – روده ای، علائم مربوط به دستگاه ادراری – تناسلی و علائم جسمی دیگر (خشکی دهان، عرق کردن)و رفتار حین مصاحبه

در تحقیقاتی که برای محاسبه اعتبار و پایائی این مقیاس به عمل آمده ، همبستگی این پر سشنامه با پر سشنامه بک،0.6؛ با 90 -SCL ،0.73؛ و با ارزیابی بالینی ، 77/0، گزارش شده است.( بالک و هرسن) میز ، بولر ، فیلیپ، و هو سر (1988 )گزارش کرده اند که همبستگی در حدود 65/0 بین علامت‌شناسی اضطراب و میزان خلق مضطرب وجود دارد. همبستگی همگرای خلق افسرده با این مقیاس 59/0 و 78/0، و همبستگی افتراقی خلق مضطرب با آن 25/0 و 60/0 گزارش شده ا ست، همبستگی بین مقیاس درجه‌بندی ا ضطراب همیلتون و پر سشنامه اضطراب بک نیز برابر 51/0 است. 
پایائی این آزمون توسط حق شناس (1369 )از طریق باز آزمائی 0.81 گزارش شده است.