این پرسشنامه برای اولین بار در سال ۱۹۹۳ توسط فریدنبرگ و لویس در استرالیا تهیه شد که بر پایه نظریه لازاروس می‌باشد. این پرسشنامه شامل ۸۹ پرسش بسته و یک سؤال نمونه برای اندازه‌گیری ۱۸ شیوه مقابله با استرس در نوجوانان و جوانان ۱۲ تا ۱۸ ساله و ۱۸ تا ۲۵ ساله به کار می‌رود. سؤال نمونه به منظور آموزش آزمودنی‌ها برای پاسخدهی است. در طراحی این پرسشنامه که طی چهار سال و در ۸ مطالعه مجزا (۱۹۸۶ تا ۱۹۹۰) صورت گرفته، به نحوی عمل شده که رفتارهای مقابله با استرس کاملاً وابسته به موقعیت تعریف شوند.
فریدنبرگ و لوئیس (۱۹۹۳) همبستگی ۴۴/۰ تا ۸۴/۰ را پس از دو هفته بازآزمایی در ۱۸ زیر مقیاس این آزمون گزارش کردند. اعتبار کل مقیاس در جامعه استرالیا از طریق آلفای کرونباخ برابر با ۷/۰ و پایایی بازآزمایی زیر مقیاس‌ها بین ۴۴/۰ تا ۸۱/۰ به دست آمد (فریدنبرگ و لوئیس، ۱۹۹۳). گلای‌شاو و همکاران (۱۹۸۹، به نقل از داعی‌پور، ۱۳۷۸) پایایی بازآزمایی این آزمون را پس از پنج ماه نزدیک به ۶/۰ گزارش کردند. در پژوهش آن‌ها بین راهبرد حل مسئله و کنار آمدن با مشکل با افسردگی و بین راهبرد کنار آمدن با مشکل و اضطراب رابطه منفی معنی‌دار به دست آمد که گویای روایی پیش‌بین این آزمون بود.
روایی این آزمون در پژوهش داعی‌پور (۱۳۷۸) روی ۱۲۶ دانش‌آموز پسر و دختر راهنمایی و دبیرستانی مناطق سه و هفت آموزش و پرورش شهر تهران بررسی شد. همبستگی به دست آمده بین راهبردهای هجده‌گانه بین ۲۹/۰ تا ۸۸/۰ بود. به منظور سنجش اعتبار پرسشنامه از روش بازآزمایی و ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است که نتایج آن در جدول آمده است. در مطالعة مقدماتی به منظور بررسی روایی پرسشنامه از تحلیل عوامل استفاده شد که بر اساس نتایج حاصل میزان اشباع هر گویه روی ۱۸ عامل بیشتر از ۳/۰ بود، به عبارتی دیگر وجود ۱۸ عامل یا سبک مقابله با استرس در پرسشنامه تأیید شد. میانگین همبستگی نتایج بازآزمایی برابر با ۷۱/۰ و میانگین ضریب آلفای کرونباخ برابر با ۷۵/۰ بود (خدایاری فرد، یکتا و بناب، ۱۳۷۹).