زندگی هر انسانی قطعا همیشه نمی‌تواند روی روال باشد در برخی مواقع اتفاقات بسیار ناگواری رخ می‌دهد که می‌تواند باعث بی ثباتی شخصیت فرد و ناپایداری خلق آن شود. در این زمان بدن احساسات و عواطف خود را بروز می‌دهد و در نهایت بیشتر به صورت استرس و اضطراب احساسات را نمایان می‌کند.
 شدت این میزان استرس و اضطراب می‌تواند با توجه به شخصیت فرد و حادثه‌ای که اتفاق افتاده است متفاوت باشد. این استرس و اضطراب در صورتی که درمان نشود و برای مدت زمان طولانی با روح و روان فرد عجین شود، درمان آن سخت‌تر خواهد شد.
پرسشنامه اضطراب بک (BAI؛ بک و همکاران، ۱۹۸۸) یک پرسشنامه خود گزارشی برای اندازه گیری شدت اضطراب در جمعیت های روانپزشکی است. برای ساختن تست اضطراب بک یک مجموعه اولیه از ۸۶ آیتم از سه مقیاس موجود ترسیم شد: چک لیست اضطراب، چک لیست مرجع پزشک و چک لیست اضطراب موقعیتی. یک سری تجزیه و تحلیل برای کاهش مجموعه آیتم ها استفاده شد. آزمون اضطراب بک شامل ۲۱ ماده است که هر کدام یک نشانه مشترک اضطراب را توصیف می کنند.
از پاسخ دهنده خواسته می شود که در یک مقیاس ۴ درجه ای میزان آزار و اذیت هر یک از علائم را در هفته گذشته ارزیابی کند. BAI سازگاری درونی بالایی و پایایی قابل قبولی را نشان داد. همچنین پرسشنامه اضطراب بک گروه‌های تشخیصی مضطرب (اختلال پانیک، اختلال اضطراب فراگیر، و غیره) را از گروه‌های تشخیصی غیراضطرابی (افسردگی اساسی، اختلال دیس‌تایمیک و غیره) متمایز کرد. علاوه بر این، BAI با مقیاس رتبه بندی اضطراب همیلتون، همبستگی متوسطی داشت که نشلن دهنده اعتبار آزمون اضطراب بک است.
پرسشنامه اضطراب بک در سال ۱۹۸۸ توسط دکتر آرون بک و برخی از همکارانش تهیه شد و در نتیجه در مجله مشاوره و روانشناسی بالینی منتشر شد. دکتر بک یک روانپزشک  بود که همچنین در انواع مطالعات تحقیقاتی مرتبط با روانشناسی مرضی و همچنین اختلالات رایج سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب شرکت داشت.
BAI به عنوان راهی برای ارزیابی شدت اضطراب، مستقل از هر گونه علائم بالقوه همپوشانی افسردگی یا سایر اختلالات ایجاد شد.
قبل از اختراع این مقیاس، بیشتر مقیاس‌های اضطراب رایج (مانند پرسشنامه اضطراب حالت-صفات) شامل علائمی بود که می‌توانست ناشی از افسردگی نیز باشد که تا حدودی آنها را غیرقابل اعتماد می‌کرد. پرسشنامه اضطراب بک نشانه‌های معمول اختلالات خلقی مانند افسردگی را شامل نمی‌شود، به این معنی که اگر فردی امتیاز بالایی در BAI کسب کند، احتمالاً به‌طور خاص با اضطراب مشکل دارد.

این پرسشنامه یک مطالعه خودگزارشی است که به منظور اندازه‌گیری شدت علائم اضطراب افراد تهیه شده است. در مجموع نمره آزمودنی بین صفر تا 63 است.مطالعات انجام شده نشان می‌دهند که این پرسشنامه از اعتبار و پایایی بالایی برخوردار است. ضریب همسانی درونی آن، 0.92 و پایایی آن با روش بازآزمایی به فاصله یک هفته 0.75 و همبستگی  ماده‌های آن از 0.3 تا 0.76 متغیر است. پنج نوع اعتبار  محتوا، همزمان، سازه، تشخیصی و عاملی برای این آزمون سنجیده شده است که همگی نشان‌دهنده کارایی بالای این  ابزار در شدت اضطراب میباشد. برخی تحقیقات در ایران در مورد خصوصیات روانسنجی این آزمون انجام گرفته  است. به عنوان مثال کاویانی و موسوی روایی در حدود 0.72 و ضریب پایایی با روش بازآزمایی مجدد به فاصله یک ماه را 0.83 و آلفای کرونباخ 0.92 را گزارش کرده‌اند.