این پرسش که تا چه حد روی وقایع زندگی‌تان کنترل دارید، از دیرباز موضوع همیشگی بحث‌های فلسفی بوده است. آیا ناخدای کشتی‌تان خود روی اقیانوس متلاطم زندگی هستید، یا امواج و بادها مسیرتان را صرف نظر از تلاش شما تعیین می‌کنند؟ برای برخی، این پرسش حتی حالت جدی‌تری هم دارد. ممکن است به وجود سرنوشت، تقدیر یا نیرویی ماورایی فکر کنید که مسیر زندگی را از پیش تعیین کرده است. اگر باور دارید که ناخدای کشتی زندگی خودتان در اقیانوس زندگی هستید، کانون کنترل درونی دارید. اگر فکر می‌کنید که عناصر طبیعت (یا نیرویی برتر) ماجراجویی زندگی‌تان را هدایت می‌کنند، کانون کنترل بیرونی دارید.

اگر شغل‌تان را دوست ندارید، اما به دلایل مالی مجبور به ماندن هستید، هنوز هم می‌توانید با تمرکز روی نحوهٔ سپری کردن زمانتان خارج از ساعت‌های کاری، زندگی معناداری برای خودتان بسازید. به این فرایند «معنای کوچک» یا معنای فرآیندمحور، می‌گوییم. پیدا کردن چنین معنایی لزوماً زندگی‌تان را متحول نمی‌کند، ولی قطعا کمکتان می‌کند تا برای انجام کاری که برایتان اهمیت دارید، به صورتی با ثبات رسیدگی کنید.