پژوهشی در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو نشان داد که زمانیکه افراد مسن همچنان سطح فعالیت و ورزش کردن خودشان را حفظ می‌کنند، مغزشان پروتئین‌های بیشتری که باعث تقویت ارتباط بین نورون‌هایی که عامل حفظ سلامت شناختی هستند، دارد.
در بزرگسالانی که همچنان در سنین بالا فعالیت بدنی دارند، انتقال عصبی تقویت شده‌ای مشاهده شد
پژوهشی در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو نشان داد که زمانیکه افراد مسن همچنان سطح فعالیت و ورزش کردن خودشان را حفظ می‌کنند، مغزشان پروتئین‌های بیشتری که باعث تقویت ارتباط بین نورون‌هایی که عامل حفظ سلامت شناختی هستند، دارد.
این اثر محافظتی حتی در افرادی که مغزشان در کالبد‌شکافی تحت تاثیر پروتئین‌های آسیب‌زایی که با آلزایمر و دیگر بیماری‌های تحلیل عصبی مرتبط هستند، قرار داده شد، نیز دیده شد.
کاتلین کاسالتو استادیار دانشکده علوم اعصاب و نویسنده اصلی این مقاله که در هفتم ژانویه در بخش مربوط به آلزایمر و دمانس مجله The Journal of the Alzheimer's Association چاپ شد می‌گوید: " این پژوهش اولین پژوهشی بود که از اطلاعات به دست آمده از افراد استفاده کرد تا نشان دهد که تنظیم پروتئین سیناپسی با میزان فعالیت بدنی ارتباط دارد و ممکن است ورزش کردن به نتایج شناختی بهتری منجر شود. "
پیش از این، مزایای فعالیت بدنی بر روی شناخت، در موش‌ها نشان داده شده بود، ولی به دست آوردن چنین نتیجه‌ای در مورد انسان‌ها کار بسیار سخت‌تری است.
کاسالتو، به همراه ویلیام هونر استاد روانپزشکی دانشکاه بریتیش کلمبیا بر روی پروژه‌ای مربوط به حافظه و ساخوردگی در دانگشاه راش در شیکاگو کار می‌کردند. آن پروژه مربوط به بررسی میزان فعالیت بدنی در شرکت‌کنندگان با سنین بالایی بود که پس از مرگ هم موافقت کرده بودند که بر روی مغزشان کار شود و مغزشان را به دانشگاه اهدا کرده بودند.
کاساتلو می‌گوید: " از آنجایی که سیناپس‌ها مکان‌هایی هستند که شناخت در آنجا شکل می‌گیرد، به همین دلیل حفظ یکپارچگی رابطه بین نورون‌ها ممکن است برای دفاع کردن در مقابل دمانس عقلی بسیار حیاتی و ضروری باشد. فعالیت بدنی – به عنوان ابزاری که در دسترس همه هست – احتمالا به تقویت عملکرد سیناپسی کمک می‌کند."
پروتئین بیشتر به معنای علامت‌های عصبی بهتر است.
هونر و کاساتلو در این پژوهش مشاهده کردند که افراد مسنی که فعالیت بدنی خود را حفظ کرده بودند، میزان بیشتری از پروتئین‌هایی را که وظیفه‌شان تسهیل تبادل اطلاعات بین نورون‌ها است را در اختیار دارند. این نتایج با نتایج قبلی‌ای که هونر به دست آورده بود مبنی بر این که، افرادی که چنین پروتئین‌هایی را در مغزشان بیشتر دارند در اواخر زندگی بهتر می‌توانند قابلیت‌های شناختی خود را حفظ کنند.
به گفته هونر، آنچه برای پژوهشگران جالب توجه بود، این بود که اثر این پروتئین‌ها بسیار فراتر از هیپوکامپ، محل اصلی حافظ در مغز، بود، و محدوده اثر آن بر روی تمام نواحی مربوط به عملکرد‌های شناختی گسترده می‌شد.
هونر می‌گوید: "به نظر اینطور می‌رسد که فعالیت بدنی، اثری سراسری و پایدار دارد، که باعث تحریک عملکرد سالم پروتیئن‌هایی که تسهیل‌گر انتقال سیناپسی در سراسر مغز هستند، می‌شود و از فعالیت این پروتئین‌ها حمایت می‌کند."
در مغز بیشتر افراد مسن آمیلویید و تائو، پروتئین‌های مضری که نشانه اصلی آسیب‌شناسی بیماری آلزایمر هستند تجمع پیدا می‌کند. بسیاری از دانشمندان بر این عقیده هستند که آمیلویید ابتدا بر روی هم جمع می‌شود، و بعد از آن تائو تجمع پیدا می‌کند، و در اثر این انباشته شدن پروتئین‌ها بر روی هم بین سیناپس‌ها و نورون‌ها فاصله می‌افتد.
پیش از این کاسالتو پی برده بود که یکپارچگی سیناپسی، چه در مایع نخاعی و چه در بافت مغز بزرگسالان، باعث کاهش رابطه بین آمیلویید و تائو و از طرف دیگر بین تائو و اضمحلال و تحلیل عصبی می‌شود.
کاسالتو در نهایت اضاه می‌کند: " در بزرگسالانِ با سطح بالاتری از پروتئین‌هایی که با یکپارچگی سیناپسی مرتبط هستند، واکنش آبشاری اضمحلال و تحلیل عصبی که در نهایت به بیماری آلزایمر ختم می‌شود، به شدت خفیف می‌شود. روی هم رفته و با در نظر گرفتن این دو مطالعه می‌توان به اهمیت حفظ سلامت سیناپس‌ها برای حمایت از مغز در برابر آلزایمر اشاره کرد."
لینک خبر:
https://www.sciencedaily.com/releases/2022/01/220107100955.htm
منبع خبر:
Kaitlin Casaletto, Alfredo Ramos‐Miguel, Anna VandeBunte, Molly Memel, Aron Buchman, David Bennett, William Honer. Late‐life physical activity relates to brain tissue synaptic integrity markers in older adults. Alzheimer's & Dementia, 2022; DOI: 10.1002/alz.12530